Po stracie watahy nie miałem się gdzie
podziać. Nie wiem dlaczego tak wyszło, dlaczego tak się stało ale już
się na da tego zmienić...
Błąkałem się bez celu przez pół roku. Nie miałem gdzie iść ani po co iść. Mimo to, coś we mnie ciągnęło mnie na przód. Jakaś wewnętrzna siła nie pozwalała mi się zatrzymać, wciąż pchała na przód. Przeszedłem wiele dróg, o których inne wilki nie słyszały. Widziałem wiele rzeczy, których inne wilki nie widziały. Których widzieć nie powinny... Pewnego dnia doszedłem nad skraj terenu pewnej watahy. Była to piękna łąka. Nie miałem nic do stracenia więc postanowiłem dołączyć. Chciałem się gdzieś przydać. Mam nadzieję, że znajdę swój własny kącik, swoją nową rodzinę, której będę mógł zaufać... |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz